Nu de arbeidsmarkt steeds krapper wordt, veranderen bedrijven, noodgedwongen, van strategie. Van het verhoopte selectieproces schakelt men over op een rekruteringsproces. De nadruk ligt niet meer op het kiezen van de witste raaf uit het grote aanbod aan ‘willing’, we zijn al blij als na zware communicatie- (lees: promo-) campagnes voldoende kandidaten opdagen om nog de illusie van selectie te wekken.
Een en ander mag u nog straffer interpreteren bij ICT-vacatures. Bij de banken, maar ook andere multinationals volgen, worden de traineeships u weer naar het hoofd gegooid, de jong afgestudeerde zit erbij en geniet ervan. En als de maagdelijk witte raaf dan langskomt mag de portefeuille open, een niet nader genoemde bank trachtte vorige week een net gedoctoreerde high-potential te verleiden met 3.250 EUR en een extra-legale voordelen-pakket wat niet op een A4’tje past. De kandidaat in kwestie volgde zijn hart en ging niet op dat aanbod in, maar koos voor de job waar de gesprekken met toekomstige collega’s hem het interessantst leken. Faut-le faire, en zijn aureooltje werd er nog wat witter door.
En toch. Toch ontmoet ik dagdagelijks kandidaten met een mooie en relevante opleiding, geen noemenswaardige problemen gekend in de carrière, goede testresultaten (standaardprocedure, het spijt mij) en de angst in de ogen. Een tien mintuten durende intro over het weer, formatiegesprekken, de beurs of het voetbal helpt geen moer, de angst voor de fatale blunder blijft. Vreemd.
Op dat gevoel surft nu ook web 2.0-startup www.interviewup.com. De idee? Selectie-interviews zijn vergelijkbaar met het gevreesde mondelinge examen en net zoals bij die pijniging kunnen we maar beter solidair vraag en antwoord voorbereiden. Worden we er niet allen beter van? De praktijk: de geregistreerde sollicitant-in-spe surft door de al gestelde vraag- en antwoordenbank of stelt zelf een vraag waarvan ‘ie vreest dat ze hem zal voorgeschoteld worden tijdens een volgend interview.
De Interview UP-databank is naar goede web 2.0-traditie niet zozeer gestructuurd volgens mutueel exclusieve categorieën, maar gegroepeerd rond ‘tags’ ofte sleutelwoorden. Wie een vraag stelt, mag eerst verifiëren of deze niet al beantwoord is, vinkt vervolgens aan dat hij graag gewaarschuwd wordt bij eventuele antwoorden, bevestigt en wacht af. In de huidige databank staan de meest diverse Q&A, gaande van de evergreen drie – vijf bij de strenge recruiter – positieve en negatieve persoonlijkheidseigenschappen tot de x verschillen tussen XHTML en HTML.
Zinvol? Neen, sollicitatie-gesprekken zijn geen eenzijdige ondervragingen waarbij het onderste uit de sollicitant geperst wordt, zo veel als mogelijk sociaal wenselijk geantwoord wordt en de naïeve selectieheer / -vrouw het aantal plusjes optelt om een goed voor aanwerving te geven. Of ze zouden het niet mogen zijn.
Een goed sollicitatie-gesprek is een dialoog, een gestructureerd, maar open gesprek waarbij uiteraard de interviewer de geschiktheid van een kandidaat competentiegebaseerd tracht te evalueren, maar waarbinnen ook de sollicitant de gelegenheid krijgt te evalueren in hoeverre de mogelijk toekomstige werkgever hem / haar iets te bieden heeft. Meer, een kandidaat die een aantal vragen niet spontaan en correct kan beantwoorden moet zich afvragen of hij / zij zichzelf zou plezieren door de functie in kwestie te aanvaarden. Boven je huidige niveau betaald worden, daar kunnen we misschien nog mee leven, maar dagdagelijks boven je niveau moeten presteren? Ik zou het niemand aanraden.
Interview-UP is vandaag nog in private bèta, en kan enkel op uitnodiging bezichtigd worden. Maar wie het es proberen wil, die mag, argumenteer hieronder waarom dit initiatief wel applaus verdient en de eerste vijf krijgen mijn resterende uitnodigingen.